Ik zie een aflevering van shark tank. Ik weet niet of je het ooit hebt gezien, maar dat zijn kortgezegd rijke ondernemers die jonge ondernemers financieel helpen. Overigens worden ze daar over het algemeen zelf ook niet financieel slechter van, maar dit terzijde.
Er staat een man die een technische uitvinding heeft gedaan. Ik weet zo echt niet meer wat het was, maar dat het een goed bedacht iets was stond als een paal boven water.
Wat me meer boeide was het verhaal van deze man. Hoewel man, hij was nog maar net 18 deze jongen. Hij had allerlei tegenslagen op school gehad. Hij had dyslexie en werd door zijn omgeving niet begrepen. En nu stond hij daar voor 5 gevaarlijke sharks die vol bewondering zijn verhaal aanhoorden.
Hoe deze jongen al vroeg interesse toonde voor technische dingen, maar van school verplichte kost moest lezen die hem niet interesseerde. Uiteindelijk kwam daar de dag dat hij zelf mocht kiezen wat hij wilde doen. Hij ging uiteindelijk naar de technische universiteit en ontwierp daar de handigste dingen. Twee sharks sloten aan bij dit verhaal, omdat ze een soortgelijk verhaal hadden.
Ik zie een jongen met een heel creatief brein. Hij houdt van auto’s in allerlei soorten en maten. Hij fotografeert ze, hij maakt ze van karton en van lego. Erg precies gaat hij dan te werk. Als hij erover praat krijgt hij een twinkeling in zijn ogen. Als ik zie wat hij met zijn handen maakt en met zijn hoofd bedenkt, dan zie ik waar zijn talent zit!
Zijn moeder is zijn rots en steun in dit alles. Ik zie veel potentie in deze jongen. Zelf denkt hij daar anders over. Zijn leven is niet altijd makkelijk. Hij begrijpt de kinderen om hem heen niet altijd, de kinderen om hem heen begrijpen hem ook niet altijd. En niet alleen de kinderen, ook volwassenen zien hem niet altijd zoals hij is.
Hij heeft dyslexie, en boeken zijn dan ook echt niet zijn vriend. Hij ontploft als zijn emmer is overgelopen, maar daarvoor zijn er al genoeg signalen afgegeven die helaas niet altijd gezien worden.
Wat jammer dat we deze kinderen het gevoel geven dat ze anders zijn. Wat jammer dat sommige van deze kinderen dan zo onzeker worden en niet meer op zichzelf durven te vertrouwen.
Wat hoop ik dat deze jongen zichzelf op zijn eigen manier kan gaan ontwikkelen. Dat hij zijn creatieve brein aan de slag mag zetten en er niet meer gehamerd wordt op wat hij niet kan.
Dat we niet meer kijken naar wat een kind niet kan, maar kijken naar waar ieders kwaliteiten liggen en ons daar op gaan focussen. Laten we onze kinderen de ruimte en ons vertrouwen hiervoor geven.
Reactie plaatsen
Reacties